Maria Stanisława Konopnicka z domu Wasiłowska.
Polska poetka i nowelistka okresu pozytywizmu, krytyczka literacka, publicystka i tłumaczka; jedna z najwybitniejszych pisarek w historii literatury polskiej.
Urodziła się w 1842 roku w Suwałkach. Młodość spędziła w Kaliszu. Wcześnie osierocona przez matkę, wykształcenie pobierała w domu oraz na pensji Sióstr Sakramentek w Warszawie. Wychowywał ją ojciec – człowiek mądry i wykształcony, miłośnik literatury romantycznej i gorący patriota. Burzliwe losy sprawiły, że Maria Konopnicka często zmieniała miejsce zamieszkania.
Od 1890 roku przeważnie przebywała za granicą, m.in. w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Włoszech, Francji, skąd nadsyłała korespondencję do wielu pism we wszystkich trzech zaborach. Maria Konopnicka poświęciła wiele utworów dzieciom. Przez całe życie pisze dla nich wierszyki, książeczki.
W ciągu kilkunastu lat począwszy od roku 1889 wydano wiele zbiorków Konopnickiej dla dzieci zawierających poezje liryczne, powiastki, baśnie, m.in.: Pod majowym słonkiem, O Janku Wędrowniczku , Szczęśliwy światek, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Na jagody: książeczka leśna, Śpiewnik historyczny.
Rodzina, dom, przyroda i świat – to główne wątki tematyczne, wokół których usytuowana jest sceneria poszczególnych wierszy. Poetka, uwzględniając właściwe dziecku „stopnie poznania” pokazuje, jakie zmiany zachodzą w „scenach jego widzenia”, jak konkretyzuje się obraz świata i ludzi. To słonko, o którym jest tyle w wierszach dla dzieci – chodzi, dogląda, patrzy.
Maria Konopnicka była gorącą patriotką, współorganizatorką protestu opinii światowej przeciw pruskim represjom wobec dzieci polskich we Wrześni. Jest autorką Roty, jednego z najsłynniejszych polskich hymnów, głównego konkurenta Mazurka Dąbrowskiego do określenia mianem hymnu narodowego.
Maria Konopnicka była wrażliwa na krzywdę dziecka, na krzywdę ludu pracującego i każdego człowieka, którego spotkała niesprawiedliwość i te problemy znalazły odbicie w jej twórczości dla dzieci i młodzieży.
Na 25-lecie pracy pisarskiej otrzymała w darze od Narodu dworek w Żarnowcu koło Krosna. Maria Konopnicka zmarła w 1910 roku we Lwowie, gdzie została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim.
